Το 1991 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας θέσπισε τον Κανονισμό (ΕΟΚ) με αριθ. 2092/91 για τη βιολογική γεωργία και την αντίστοιχη σήμανση των αγροτικών προϊόντων και τροφίμων. Η εισαγωγή του Κανονισμού αυτού αποτέλεσε μέρος της μεταρρύθμισης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και ήταν το τελικό στάδιο μιας διαδικασίας με την οποία η βιολογική γεωργία έλαβε την επίσημη αναγνώριση των 15 κρατών που ήταν τότε μέλη της ΕΕ.

Αρχικά, ο Κανονισμός περί βιολογικών προϊόντων ρύθμιζε μόνο τα φυτικά προϊόντα. Αργότερα, προστέθηκαν επιπλέον διατάξεις για την παραγωγή ζωικών προϊόντων. Στους κανόνες αυτούς περιλαμβάνονται οι ζωοτροφές, η πρόληψη νόσων, η κτηνιατρική θεραπεία, η προστασία των ζώων, η αναπαραγωγή των ζώων γενικώς και η χρήση κοπριάς ζώων εκτροφής.

Η χρήση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών και προϊόντων που παράγονται από αυτούς αποκλείστηκε ρητώς από τη βιολογική παραγωγή. Ταυτόχρονα, εγκρίθηκε η εισαγωγή βιολογικών προϊόντων από τρίτες χώρες, των οποίων τα κριτήρια παραγωγής και τα συστήματα ελέγχου ήταν δυνατό να αναγνωριστούν ως ισοδύναμα προς τα αντίστοιχα κριτήρια και συστήματα της ΕΕ.

Ως αποτέλεσμα αυτής της συνεχιζόμενης διαδικασίας συμπληρώσεων και τροποποιήσεων, οι διατάξεις που περιέχονται στον Κανονισμό (ΕΟΚ) με αριθ. 2092/91 έχουν γίνει ιδιαίτερα πολύπλοκες και εκτενείς.

Η σπουδαιότητα του αρχικού Κανονισμού της ΕΕ για τα βιολογικά προϊόντα έγκειτο στο γεγονός ότι δημιούργησε κοινά ελάχιστα πρότυπα για ολόκληρη την ΕΕ. Με τη διαδικασία αυτή ενισχύθηκε η εμπιστοσύνη των καταναλωτών, οι οποίοι μπορούσαν πλέον να αγοράζουν βιολογικά προϊόντα από άλλα κράτη μέλη με τη βεβαιότητα ότι τα προϊόντα αυτά πληρούν τις ίδιες ελάχιστες απαιτήσεις. Η θέσπιση επιπρόσθετων αυστηρότερων προτύπων αφέθηκε στην κρίση των ίδιων των κρατών μελών και των ιδιωτικών οργανισμών.